در ابتدای فیلم ما مارگارت تاچر ( مریل استریپ ) را می بینیم که در اوج پیری به سر می برد. او حالا زنی سالخورده و بیمار است که نشانی از بانوی آهنین سابق ندارد. او بعد از بلند شدن از خواب با همسرش دنیس تاچر ( جیم برادبنت ) صحبتهایی انجام می دهد اما این صحبتها راه به جایی ندارد زیرا دنیس سالهاست که از دنیا رفته و در حال حاضر این تنها توهم مارگارت است که باعث می شود با دنیس خیالی صحبت کند. حالا بعد از آشنا شدن تماشاگر با شرایط سخت زندگی مارگارت تاچر ، ما به گذشته می رویم تا نحوه روی کار آمدن خانم تاچر و فراز و نشیب های زندگی سیاسی او را ببینیم...

فیلم در فصل ابتدایی خود که قصد معرفی کردن «مارگارت تاچر» را به مخاطبینش دارد خوب عمل کرده. در این فصل ما دختری را می بینیم که علی رغم رویه مرد سالاری در دنیای سیاست تصمیم می گیرد یک تنه به دل آنها بزند و سیاست را به دست بگیرد. در فصل ابتدایی « بانوی آهنین » ،«فیلیدا لوید » به خوبی موفق شده تصویری مقتدر از زنی را به تصویر بکشد که علی رغم بی تجربه بودن، با صراحت کلام و مدیریت منظمی که دارد می تواند خود را به راحتی در دنیای پر پیچ و خم سیاست بالا بکشد. باید بگویم که پرداخت شخصیت «مارگارت تاچر» در اوایل فیلم دقیقاً همانی است که از خودِ او سراغ داشتیم؛ یعنی رُک و سخت گیر. اما مهمترین بخش فیلم که انتظار می رفت بتواند جنجال های فراوانی ایجاد کند، بخش نخست وزیری «تاچر» بود که متاسفانه در « بانوی آهنین » گرفتار نوعی محافظه کاری شده است. اینکه فیلمی درباره « مارگارت تاچر » ساخته شود و در آن مسائل مهم سیاسی تا بدین حد خلاصه شده و سربسته در فیلم قرار بگیرد، اتفاقی است که هضم آن برای تماشاگر حرفه ایی سینما کار چندان آسانی نیست. در « بانوی آهنین » بسیاری از وقایع عجیب و غریب دوران نخست وزیری « مارگارت تاچر » مانند مناقشه بین انگلستان و آرژانتین بر سر مالکیت مجمع الجزایر فالک لند و اعتصاب معدنچیان که تبدیل به بزرگترین اعتصاب تاریخ انگلستان نیز شده بود، از جمله رویدادهایی بود که انتظار می رفت مورد بررسی قرار گیرد اما این فیلم به راحتی تنها با ذکر یک توضیح کلی، از کنار آن عبور می کند و سوالات بسیاری را بی پاسخ می گذارد. متاسفانه باید گفت که « فیلیدا لوید » جسارت لازم را برای به چالش کشیدن زندگی سیاسی « مارگارت تاچر » نداشته و درست در زمانی که مقدمات ورود فیلم به ورطه سیاست آماده می باشد. فیلم ناگهان رنگ عوض می کند و ما را به زندگی شخصی « تاچر » هدایت می کند که شاید برای مخاطب از نظر جذابیت در مرحله آخر باشد! البته « بانوی آهنین » مشکل دیگری هم دارد و آن اینکه بعضاً در فیلم از تصمیمات اشتباه « تاچر » در دوران نخست وزیری اش به نوعی حمایت می کند. همه کسانی که با دوره نخست وزیر « تاچر » آشنایی دارند به خوبی می دانند که اعتصاب معدنچی ها و مناقشه فالک لند ، به دلیل رویکرد اشتباه کابینه « تاچر » شکل گرفت اما « بانوی آهنین » یکجورایی قصد دارد به ما می گوید که « تاچر » بنا به صلاح جامعه این تصمیمات را اتخاذ کرده بود! اگر از کم کاری فیلم در بررسی زندگی سیاسی « تاچر » چشم پوشی کنیم ، صحه گذاشتن بر اشتباهات « تاچر »  را دیگر نمی شود کاری کرد!

اما همانطور که پیش از اکران این فیلم بارها عنوان شده بود، برجسته ترین بخش فیلم بازی « مریل استریپ » در نقش « تاچر» است. « مریل استریپ » در این فیلم گریم سنگینی را بر روی صورتش تحمل کرده و از لحاظ ظاهری تقریباً هیچ تفاوتی با «مارگارت تاچر» واقعی ندارد! « مریل استریپ » در نقش «تاچر »چنان بازی قدرتمند و بی نقصی از خود ارائه داده که از الان به راحتی می توانم ادعا کنم که مجسمه بهترین بازیگر زن در اسکار 84 متعلق به اوست! بازی « استریپ » در این فیلم محدود به تقلیدهای ظاهری از «تاچر » نشده، او در « بانوی آهنین » به استادی تمام موفق شده صدای « تاچر »  را ( نه لهجه ، نه فُرمِ صحبت ) تقلید کند. « استریپ » در انجام این کار چنان مهارتی به خرج داده که مطمئن هستم اگر سخنرانی ها و مونولوگ های او را بدون تصویر بشنوید، امکان ندارد بتوانید بین او و «مارگارت تاچر» تفاوتی ببینید! رفتارهای فیزیکی «تاچر» نیز به خوبی توسط « استریپ » بازسازی شده و هیچ نقصی نمی توان بر آن گرفت. در سال گذشته بازی تحسین برانگیز « ناتالی پورتمن » در فیلم « قوی سیاه » همگان را متقاعد کرده بود که اسکار حق مسلم اوست، به نظرم نقش آفرینی « مریل استریپ » در فیلم « بانوی آهنین » به همان اندازه شایسته دریافت اسکار می باشد. دیگر بازیگر موفق فیلم « جیم برادبنت » است که بیشتر بخشِ درام فیلم را جلو می برد. ترکیب « استریپ » و « برادبنت » که هر دو از بهترین های هنر هفتم به حساب می آیند، منجر به خلق صحنه هایی شده که ندیدنش تنها حسرت را در دلتان باقی خواهد گذاشت.

« بانوی آهنین » بدون آنکه بخواهد حرف یا ادعای خاصی درباره زندگی « مارگارت تاچر » داشته باشد به پایان می رسد. فیلم را که به پایان می رسانیم به جز چند نکته جزئی درباره این سیاستمدار ، چیز بیشتری گیرمان نمی آید. برای پی بردن به گوشه ایی از اقدامات « مارگارت تاچر » باید عرض کنم که وی در زمان نخست وزیری اش، با سیاست های عجیب بین المللی که اتخاذ کرد ، باعث خدشه دار شدن روابط بین بسیاری از کشورها با انگلستان شد. در موردِ ایران نیز کمک تسلیحاتی به عراق در جنگ هشت ساله و یا حمایت آشکار از مداخله نظامی آمریکا در طبس، تنهای بخشی از اقدامات وی بوده اما فیلم با هیچکدام از اینها کاری ندارد و هرچه که هست مربوط به خود درگیری های « تاچر » در زندگی شخصی اش می باشد. « بانوی آهنین » فیلم ارزشمندی نیست اما خوشبختانه یک « مریل استریپ » دارد که تماشای بازی اش به کل دوران سیاسی این خانم سیاستمدار می ارزد